هدف از مطالعه فیزیولوژی پس از برداشت گلهای شاخه بریده، درک رفتار واختلالات گلهای برداشت شده است. تفاوتهای چشمگیر بین شرایط موجود در محیط رشد و امکانات انبار، فیزیولوژی گلهای شاخه بریده را شدیدآ تحت تآ ثیر قرار می دهد.

از این رو درک سازوکارهای بیولوژیکی که طی انبارداری فعال شده و یا از آنها جلوگیری می شود، جهت توسعه بخشیدن به استراتژی های فنی ممانعت از کاهش کیفیت ضروری است. کیفیت خارجی (ظاهر) برای مشتری از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است.

اگر چه کیفیت خارجی، انگیزه مشتری جهت انتخاب را افزایش می دهد، عمر پس از برداشت یا عمر گلجایی عاملی کلیدی جهت متقاعد شدن وی به خرید مجدد گلهای شاخه بریده خواهد بود. بنابراین فیزیولوژی پس از برداشت، هدفی دو گانه دارد: حفظ کیفیت خارجی طی زنجیره توزیع و افزایش عمر گلجایی گلها. کلید افزایش عمر پس از برداشت گل درک فرآیندهای بیولوژیکی کلیدی کنترل کننده فیزیولوژی پس از برداشت همچون: تنفس، تولید اتیلن، از دست دادن آب (تعرق)، عدم توازن هورمونی و فعال سازی آنزیم های دارنده مرتبط با رنگ پریدگی گل و زردی برگ(از دست رفتن کلروفیل) می باشد. تنفس فرآیند متابولیکی اساسی مسئول فراهم سازی انرژی در همه سلول های زنده است.

طی زندگی پس از برداشت، گلهای شاخه بریده جهت تنفس به ذخایر اندوخته( نشاسته وقند) وابسته اند . از آنجا که گلها اصطلاحآ خونسرد( Poikilotherm ) هستند، سرعت تنفس آنها وابسته به دماست یعنی با افزایش دما، بطور تصاعدی افزایش می یابد. معمولآ Q10 (سرعت تنفس در دمای T نسبت به دمای T-10 ) برای گلهای شاخه بریده، حداقل 3 وحداکثر 9 می باشد. این بدان معناست که تنفس (و زوال) در 20 درجه سانتی گراد، حداقل 9 برابر سریع تر از صفر درجه سانتی گراد است، از این رو سرد کردن سریع و پائین نگه داشتن دما، عاملی کلیدی جهت حفظ عمر گلجایی گلهای برداشت شده است.

غالبآ پس از برداشت، تعادل هورمونی در گلهای شاخه بریده تغییر می کند. شرایط استرس، بیوسنتز اتیلن را تحریک می کند که منجر به تسریع پیری یا ریزش در گلهای شاخه بریده حساس به اتیلن می شود. اثرات فیزیولوژیکی اتیلن، زمانی بیان می شود که بافتها به این هورمون گیاهی حساس باشند و لازمه آن حضور این هورمون در سلولهای دارای گیرنده حسی اتیلن (Receptor ) است.

گیرنده های حسی اتیلن گیاه در سیستم های مدل (اساسآ Arabidopsis thaliana ) مورد مطالعه قرار گرفته است واگرچه تا کنون اطلاعات زیادی در خصوص ساختار و کارکرد آنها بدست آمده است، جزئیات جدیدی به طور پیوسته در حال کشف شدن می باشد. گلهای شاخه بریده حساس به اتیلن، به غلظتهای یک تا سه میکرولیتر بر لیتر بطور کامل پاسخ می دهند که در صورت اعمال تیمار با بازدارنده های بیوسنتز یا عمل اتیلن، زمان پاسخ دهی، طولانی  تر خواهد بود. اسید آبسایزیک (ABA) هورمون گیاه دیگری است که می تواند نقش مهمی در خلال پیری گل بازی کند. تجمع اسید آبسایزیک با تنش آبی در برگها وگلبرگها بر انگیخته می شود وممکن است ناشی از تجزیه کاروتنوئیدها در برگها باشد. افزایش غلظت اسید آبسایزیک ممکن است ماشه پیری گل را در برخی گونه ها بکشد.

گلها به محظ برداشت، دیگر سایتوکاینین ها را از ریشه های گیاه مادری دریافت نمی کنند. نبود این هورمون ها منجر به انگیزش زردی برگ می شود. تیمار با سایتوکاینین خارجی یا فنیل اوره های جایگزین با کارکردی مشابه سایتوکاینین، می تواند از تجزیه کلروفیل و زردی برگ جلوگیری نماید.

از دست دادن زیاد آب، غالبآ انبارداری و عمر گلجایی گلهای شاخه بریده برداشت شده را تحت تآثیر قرار می دهد. تداوم تعرق در گلهای جدا شده از گیاه مادری منجر به عدم توازن آب و در نتیجه پژمردگی گل میشود. جهت جلوگیری از اتلاف زیاد رطوبت، گلهای شاخه بریده باید بلافاصله پس از برداشت سرد شوند.

شرایط انبار و حمل ونقل، شدیدا فیزیولوژی گلهای شاخه بریده و متعاقب آن عمر گلجایی آنها را تحت تاثیر قرار می دهد. عوامل محیطی که مستقیمآ فیزیولوژی گلهای شاخه بریده را تحت تاثیر قرار می دهند عبارتند از: دما، رطوبت نسبی، اتیلن خارجی و نور. دما ، مهمترین عامل تاثیر گذار بر زندگی کلیه موجودات فسادپذیر (Perishable ) می باشد. دماهای پائین، تنفس، تعرق، بیوسنتز اتیلن و پاسخ به آن، رشد میکروبی و فعالیت های آنزیمی را کاهش می دهند. رطوبت نسبی(RH) موجود در اطاقهای انبار یا بسته ها، تعرق گل شاخه بریده را شدیدا تحت تاثیر قرار می دهد. شرایط با رطوبت نسبی بالا، از دست دادن رطوبت را کاهش می دهد که این متاثر از افزایش شیب (gardient) فشار بخار در سرتاسر روزنه ها می باشد. این اثر خیلی وابسته به دماست. در دماهای بالا، شیب فشار بخار بسیار تندتر است.

دامنه رطوبت نسبی اطاقهای انبار باید بین 90 و 95 درصد باشد. در این رطوبتهای بالا، کنترل دقیق دما به منظور جلوگیری از کندانسه شدن (آب) ومتعاقب آن رشد کپک ضروری است. آلودگی محیطی اتیلن، معمولا نتیجه احتراق ناقص یا تولید آن توسط اندام های پیر گیاه می باشد که می تواند تاثیر دراماتیکی در گلهای شاخه بریده حساس به جا بگذارد. نور می تواند تاثیر مهمی در کارکرد پس از برداشت برخی از گلها داشته باشد اما از آنجا که گلهای شاخه بریده در شرایط تاریک نگهداری و حمل می شوند اهمیت آن در زنجیره تجاری توزیع ناچیز است.

اختلالات اصلی پس از برداشت که ارزش زینتی گلهای شاخه بریده را تحت تاثیر قرار می دهند، در اندام های گل (گلبرگها، مادگی و تخمدان) یا برگ ها به وقوع می پیوندند. علایم پیری گل بین گونه ها و حتی ارقام متفاوت است. پیری برگ ممکن است، آخرین مرحله تکامل برگ در نظر گرفته شود. این پدیده فرآیندی کاملآ تنظیم شده است که با مرگ برگ خاتمه می یابد. علایم پیری برگ شامل زردشدگی آن، ایجاد نقاط قهوه ای، نکروزه شدن و خشکیدگی برگ می باشد.