سنبل نام جنسی از گل ها است که به تیره hyacinthaceae تعلق دارد. این جنس در گذشته جزء تیره سوسنیان محسوب می شد. خاستگاه سنبل شرق دریای مدیترانه، ایران، ترکمنستان و آفریقای جنوبی است. سنبل ها شامل 3 گونه مختلف می شوند:

.Hyacinthus ، متداول ترین گونه

.Hyacinthus Litwinowii

.Hyacinthus transcaspicus

گلهای سنبل خوشبو و جنبه زینتی دارند. دوره گلدهی آنها در اوایل بهار است. گلها می توانند به رنگهای سفید، صورتی، بنفش، قرمز، نارنجی، زرد یا آبی باشند.

سنبل گیاهی است که از زمانهای قدیم کاشتن آن متداول بوده آست و در سفره هفت سین ایرانی ها جایگاه ویژه ای دارد. این گیاه از خانواده سوسنی ها و پیازی، به بلندی 15 تا 20 سانتی متر و گلهای زودرس آن به شکل خوشه انتهای ساقه گوشتی بوده و ممولآ از نیمه اسفند تا فروردین باز می شود و به رنگهای سفید، قرمز، آبی، بنفش، صورتی، زرد و غیره است. این گیاه را در آپارتمان می توان درون پیت، ماسه و یا آب پرورش داد.

برای نگهداری آن در آب به گلدانهای مخصوصی نیاز دارد که دارای دهانه ای گشاد و گلوگاهی باریک باشند، بقسمی که آب ریشه ها را فرا گرفته و مماس با انتهای پیاز گل باشد. سنبل در تاریکی مطلق ریشه تولید می کند. بنابراین بهتر است بدین منظور پیاز را در قفسه آشپزخانه گذارده و حرارتی معادل 9 الی 11 درجه سانتی گراد برای آن فراهم نمود. پیازهایی که در شن خوابانده شده اند را لازم است با گلدان در نقطه ای از باغچه که از خطر یخبندان محفوظ باشد دفن نمود. برای اینکه بیرون آوردن گلدان از خاک در زمستان آسان شود می توان قبلآ پوششی اطراف گلدان قرار داد. زمانی سنبل را به روشنائی آورید که جوانه ها آنقدر برجسته شده باشند که بشود آنها را با دست لمس کرد. هیچگاه گیاه را در مکانی که خیلی گرم باشد قرار ندهید. هر چه می توانید بر روی گل برگها آب بپاشید تا شادابی خود را حفظ کنند.

برای نگهداری سنبل در منزل پیازهای پرورش یافته مخصوص مورد نیاز است که معمولآ پس از یکبار گل دادن غیر قابل استفاده می شوند مگر اینکه در خاک مناسبی رشد کرده باشند که در این صورت هم ممکن است پیازچه ها دو سال طول بکشد تا گل بدهند.