تاریخچه کشت آبی (کشت غذایی یا کشت بدون خاک گیاهان) با تاریخچه علم فیزیولوژی در هم آمیخته است. در سال 1600 میلادی جان وان هلمونت بلژیکی آزمایشی را دنبال کرد و ادعا نمود که گیاهان تمام مواد مورد نیاز خود را از آب بدست می آورند. او یک قلمه 2 کیلوگرمی درخت بید را در گلدانی حاوی 80 کیلوگرم خاک خشک بود کاشت. این گلدان برای محافظت از ورود گرد وخاک کاملآ پوشانده شده بود. بعد از 5 سال که به گلدان فقط آب باران داده شده بود، اندام هوایی درخت به 70 کیلوگرم رسید و خاک خشک 50 گرم وزن کم کرده بود که به نظر هلمونت این تفاوت معنی دار نبود. البته گیاه فقط در آب باران رشد نمی یابد، امروزه ما می دانیم گیاه تعدادی عناصر غذایی از خاک و دی اکسید کربن واکسیژن را از هوا جذب می کند. در سال 1699 ، جان وود وارد انگلیسی نباتات را در آبی که به آن خاک اضافه شده بود کاشت و دریافت وقتی که گیاه در آبی که حاوی خاک مرطوب است کشت می شود رشد نسبتآ خوبی دارد. در حدود صد سال بعد در فرانسه، دی ساشور وبوسینگالت نشان دادند که گیاهان حاوی کربن، هیدروژن، اکسیژن وازت هستند. ساشز وناپ درسال 1860 دریافتند که علاوه بر چهار عنصر ذکر شده که از هوا، آب و خاک دریافت می شوند تمامی گیاهان به فسفر، گوگرد، پتاسیم، کلسیم، منیزیم نیاز دارند. آنها سپس گیاهان را در محلول آبی شامل فقط عناصر یاد شده کاشتند. بعدها، با استفاده از روشهای آزمایشگاهی و شیمیایی نیاز گیاهان به آهن، روی، مس، بر، منگنز، مولیبدن و کلر مشخص گردید این عناصر را عناصر کم مصرف یا ریز مغذی نامیدند و این نامگذاری به لحاظ کم بودن نیاز گیاهان به این عناصر بوده است و این موضوع باعث ایجاد مشکلاتی در شناسایی ضرورت آنها در آزمایشهای اولیه شده بود. معمولآ این عناصر به مقدار کم به صورت ناخالص در کودهای شیمیایی تجارتی وجود دارد.
بعد از کشف این موضوع که گیاهان قادرند در محلولهای غذایی شامل آب به اضافه عناصر غذایی رشد کنند، روش کشت آبی به طور وسیعی برای شناسایی حد مطلوب عناصر غذایی مورد نیاز گیاهان مختلف مورد استفاده قرار گرفت. در کشورهای سوئیس و آمریکا بین دو جنگ جهانی ، تلاش زیادی برای استفاده تجاری از روش کشت آبی به عمل آمد ولی معمولآ این روش اقتصادی نبود. در جنگ جهانی دوم ، در جزایر لم یزرع اقیانوس اطلس و آرام  که از لحاظ سوق الجیشی دارای اهمیت بودند، به منظور تآمین سبزیجات تازه برای نیروهای نظامی و مردمی که در این جزایر اقامت داشتند، انگیزه استفاده از روش کشت در شن رواج یافت.