گل جعفری

این گل زیبا، به آشنایی قدیمی می ماند که هر سال به بیشتر باغچه ها در خانه ها و بوستان ها سر می زند و برای باغچه ها، شور و گرما چشم روشنی می آورد.

گل جعفری، یکساله و یا چندساله است و زادگاه آن مکزیک می باشد. ارتفاع این گیاه معمولا 30-15 سانتیمتر است و رشد سریعی دارد و بوته های فشرده آن خیلی زود باغچه را با برگ و ساقه های سبز خود پر می کنند.

برگ های ظریف پر مانند آن خوشبو است. حاشیه برگچه ها دندانه دار و شکل آن سر نیزه ای است.

گل های آن در حدود 5 سانتیمتر قطر دارند و تعداد گل ها زیاد و زمان گلدهی نیز طولانی است. رنگ گل ها قرمز تیره، نارنجی، قرمز-نارنجی، طلایی(زرد-نارنجی)، زرد روشن است.

شروع گلدهی جعفری در فصل تابستان است و تا زمانی که هوا سرد شود (بسته به منطقه ممکن است پاییز باشد یا زمستان) می تواند گل دهد. گل جعفری گیاهی روز کوتاه است و هر چه به انتهای تابستان نزدیک تر می شویم گل دهی آن بهتر می شود. محل کاشت آن در باغچه (شمال، جنوب و…) و میزان نوری که هر روز دریافت می کند در ارتفاع گیاه تاثیر دارد.

با سربرداری گل های خشکیده، می توان طول زمان گلدهی را افزایش داد.

گل جعفری و “جعفری گل درشت” بسیار شبیه هم می باشند. ولی گل جعفری نسبت به جعفری گل درشت، بوته ای کوتاه تر است، گل های بیشتری می دهد، زمان گلدهی طولانی تری دارد و در برابر رطوبت خاک بیشتر مقاوم است.

**این گیاه را در کنار حبوبات نکارید.

نیازمندی های محیطی

خاک:

زهکش خاک برای این گیاه بسیار مهم است و به خاکی که آب اضافی را در خود نگه ندارد، نیاز دارد. بنابراین ترکیبی از خاک برگ+خاک معمولی+کود پوسیده گاوی می توان استفاده کرد.

آبیاری:
به آبیاری در حد متوسط نیاز دارد و همچنین سطح خاک نباید رطوبت خود را از دست بدهد.

نور:

به آفتاب کامل نیاز دارد و حداقل باید 6 ساعت در روز نور مستقیم آفتاب را دریافت کند. نور کم باعث عدم گلدهی و یا کوچک شدن غنچه ها می شود.

در مناطق گرم بهتر است گیاه در در مکانی کاشته شود که سایه بعد از ظهر را داشته باشد.

دما:
این گیاه در مناطقی که دمای زمستان آن بین 4 درجه تا منفی 7 درجه باشد می تواند زنده بماند و به عنوان گیاهی چند ساله باقی بماند. برای زمستان گذرانی باید ساقه های گیاه را تا نیم سانتیمتری زمین قطع کرد.

گرم شدن زیاد هوا در تابستان باعث گل ندادن یا کاهش گل دهی گیاه می شود.

تکثیر:

کاشت بذر راه اصلی تکثیر گیاه است. بذر ها را می توان بعد از آخرین سرمای بهاره در بستر اصلی کاشت. یا با کاشت بذر ها 8-6 هفته قبل از بهار در گلخانه، و انتقال آن به بستر اصلی شاهد گلدهی سریع تر گیاه باشیم.

منابع:

http://www.missouribotanicalgarden.org/PlantFinder

علف بره

این گیاه یکی از بهترین انتخاب ها برای آوردن رنگ آبی به باغچه است. رنگ متمایز آن در ترکیب با دیگر گیاهان و سنگ ها و خاک زیبایی خاصی را ایجاد می کند.

این علف چند ساله، گیاهی مقاوم است که در فضای سبز مناطق معتدله ایران به میزان زیادی مورد کشت قرار می گیرد. این علف به عنوان یک گیاه زینتی کاشته می شود و ارزش زینتی آن به دلیل رنگ برگساره آن است.

رنگ برگساره های سوزنی شکل این گیاه در بهار، آبی-نقره ای در تابستان، آبی-سبز در پاییز به رنگ سبز تیره و در طول زمستان به آهستگی به رنگ سبز-قهوه ای در می آید. سرعت رشد آن متوسط است و ارتفاع آن به 25سانتیمتر می رسد و تا 30 سانتیمتر هم گسترش می یابد.

به نسبت دیگر گراس ها، یکی از اولین گراس هایی است که به گل می نشیند. گل آذین ریزبافت آن در خرداد و اوایل تیر ظاهر می شوند. میوه آن گندمه است.

از این گیاه در باغ خشک منظر،باغ صخره ای و همچنین برای کنترل فرسایش خاک استفاده می شود. بهتر است این گیاه در بهار تا یک سوم ارتفاع خود کوتاه شود تا برگساره های آبی جدید از توده بوته ظاهر شود.

فستوکای آبی باید در ردیف هایی نزدیک به هم کشت شود، زیرا دارای فرم توده ای است و با افزایش سن در سطح گسترش نمی یابد. البته می توان آن را بصورت تکی در ترکیب با گیاهان دیگر نیز کاشت که در آن صورت نیز زیبایی خاص خود را دارد.

نیازمندی های محیطی

خاک:

زهکش مناسب برای آن حیاتی است. به خاک های ضعیف مقاوم است و اسیدیته های مختلف را هم به خوبی تحمل می کند. میتوان همانند گیاهان چند ساله در اول سال کودی معمول داد.

آبیاری:

به خشکی مقاوم است و نیاز آبی آن کمتر از متوسط است. به خاک های خیس مقاوم نیست و ریشه آن می پوسد.

نور:

احتیاج به نور کامل آفتاب دارد. در مکانی آفتاب-نیم سایه هم رشد می کند ولی رنگ آبی آن به سبز در می آید.

دما:

این گیاه همیشه سبز، سرما و گرما را به خوبی تحمل می کند.

تکثیر:
از طریق بذر به آسانی می توان آن را تکثیر کرد. بذر ها در دمای 20 درجه در طول دو هفته جوانه می زنند. جوانه های این علف به جابه جایی حساس نیست.

روش دیگر، تقسیم بوته گیاه است. فشردگی زیاد ریشه ها مانع رشد آن می شود و گیاهان 3-2 ساله در اول فصل باید تقسیم شوند.

منابع:

شوشتریان، سلمان و علی تهرانی فر. 1390. راهنمای شناسایی و کاربرد 220 گیاه پوششی در فضای سبز. چاپ اول. انتشارات جهاد دانشگاهی مشهد