لیف

گیاه علفی یکساله ای است با ساقه های رونده و بالارونده، که طول آن تا 10 متر هم می رسد.

برگ ها بزرگ و پنجه ای شکل هستند.

گل ها زرد رنگ است و گل های نر و ماده جداست. گل های نر خوشه ای و ماده منفرد است. گلبرگ ها جدا از هم است و پرچم ها 3 تا 5 تایی است.

میوه بیضوی، کروی یا استوانه ای است و به هنگام رسیدن و خشک شدن رشته ای می شود و بوسیله درپوش انتهایی باز می شود. طول آن به 40-30 سانتیمتر می رسد.

در ایران این گیاه در استان خوزستان عموما به صورت کاشته شده و زینتی در مناطق مختلف اهواز و آبادان و در سایر نقاط گرمسیری به صورت بسیار پراکنده و گاهی در نقاط دیگر نیز به عنوان گیاه زینتی کاشته می شود.

نام گذاری آن بدین دلیل است که از رشته های باقی مانده از میوه آن به عنوان لیف برای شستشوی بدن استفاده می کنند.

غنچه های گل، شاخه ها، برگ ها و میوه آن خورده می شود. دانه های آن روغن خوراکی تولید می کند. از گل ها و میوه آن به صورت خیسانده نوشابه ای تولید می کنند که برای درمان مشکلات گلو و شش ها بکار می رود و شیره برگ آن برای درمان بثورات پوستی مصرف می شود. تار های(رشته های) آرام بخش میوه آن خونریزی رحمی، بواسیر و اسهال خونی را درمان می کند.

نیازمندی های محیطی

خاک:

این گیاه در اکثر خاک ها رشد می کند ولی در خاک هایی با زهکش خوب و بافتی متوسط و ارگانیک رشد بهتری دارد. خاک های کمی اسیدی را بیشتر دوست دارد و به شوری خاک حساس است.

آبیاری:این گیاه به آبیاری زیاد احتیاج دارد، مخصوصا در هنگام بزرگ شدن میوه ها.

نور:

به مکانی آفتابی نیاز دارد.

دما:این گیاه یکساله هست و می توان در همه جا آن را کاشت با این شرط که حداقل 4 ماه گرم در آن منطقه وجود داشته باشد.

تکثیر:

به آسانی با کاشت بذر آن می توان گیاهانی جدید بدست آورد. خیساندن بذر ها قبل از کاشت کمک به جوانه زنی بهتر دانه ها می کند.

منابع:

مظفریان، ولی الله،1332. شناخت گیاهان دارویی و معطر ایران. فرهنگ معاصر. 1391.