گل شرابی

زادگاه این درختچه خزان کننده، آمریکای شمالی است. این درختچه در سال های اخیر به ایران وارد شده و به عنوان گیاه زینتی در مناطق معتدل و معتدل سرد کاشته می شود.

ارتفاع درختچه گل شرابی تا 3 متر هم می رسد و شاخه چه ها و دمبرگ های کرکدار دارد.

برگ های آن تخم مرغی شکل تا بیضوی است و طول آن تا 12 سانتیمتر هم می رسد. برگ میتواند نوک تیز یا نوک کند باشند و سطح فوقانی سبز تیره، سطح تحتانی سبز مایل به خاکستری یا سبز کم رنگ با کرک های انبوه است.

گل ها به عرض 5 سانتیمتر به رنگ قرمز مایل به قهوه ای (زرشکی) است. عطر قوی گل ها را می توان رایحه ای ترکیبی از بوی آناناس و توت فرنگی و موز دانست. عطر گل ها عصر هنگام بیشتر است. گل دهی از اواسط بهار شروع می شود و در تابستان هم ادامه دارد.

در ضمن برگ ها و ساقه ها نیز معطر هستند و با شکستن ساقه ها و یا خردشدن برگ ها، رایحه ای به مشام می رسد.

**این گیاه در تهران، کرج: باغ گیاه شناسی ملی ایران و باغ دانشکده کشاورزی کرج. کردستان: سنندج کاشته شده است.

نیازمندی های محیطی

خاک:

در بیشتر خاک ها به خوبی رشد می کند. خاکی با بافت نه سنگین و نه سبک با زهکش خوب مناسب آن است.

آبیاری:
این گیاه خاک مرطوب را دوست دارد و به آبیاری در حد متوسط نیاز دارد. قبل از آبیاری دقت کنید که سطح رویی خاک تا عمق چند سانتیمتری خشک شده باشد.

نور:

برای گلدهی نیاز به نور کامل آفتاب دارد.

دما:
این گیاه خزان پذیر تا دمای منفی 30 درجه را تحمل می کند.

تکثیر:

با تقسیم ریشه این گیاه می توان درختچه های جدید بدست آورد. با استفاده از قلمه چوب نرم و چوب سخت، می توان این گیاه را تکثیر کرد