بونسای پیراکانتا کوکسینیا:

پیرکان تا عمدتا برای ایجاد حریم و حایل گیاهی مخصوصا در نواحی سردتر پرورش داده می شود. ولی به صورت بونسای بسیار زیبا بوده و برای تزیین خانه و ادارات استفاده میشود

دسته گلهای سفید خار آتشین در اواخر بهار بر بوته ها آشکار می شوند.

ساقه های خاردار و برگ های سبز براق دارد

در زمستان خوشه های گل سفید آن بسیار جذاب است و از ابتدای عمر گیاه بر شاخسارانش می شکفند.

در طول پاییز و زمستان نمایش پردوام میوه های خوشه ایی و آلبالو مانند نارنجی یا سرخ آتشین جلوه ی درخشانی به باغ می دهد و موجب جذب پرندگان می شود و این امر خود موجب پراکنده شدن بذر گیاه می گردد.

اقلام فراوان این گیاه با عمر طولانی در نواحی خنک در دسترس است . اگرچه این گیاه غالبا برای ایجاد حریم و حایل بکار میرود ، اما میتوان داربستی شود. ارتفاع آن بعد از 5 تا 10 سال به 3 تا 5 متر می رسد.

بهترین رشد و نمو را در آب و هوای سرد و مرطوب دارد ، اما در اقلیمهای دیگر نیز ، جزء نواحی خیلی گرم ، به خوبی می رویند. برای داشتن رشد کامل و متراکم به آفتاب کامل نیاز دارد و به باد تحمل نشان می دهد ، اما غالبا به عنوان باد شکن و پرچین و حایل پرورش داده می شود.

به انواع گوناگونی از خاکها تحمل نشان می دهد . خاک خوب زهکشی شده غنی شده با کود آلی ترجیح می دهد اما در خاک های فقیر هم کاملا خوب رشد می کند.

میوه های آلبالویی رنگینی در پاییز و زمستان بر شاخساران این گیاه جلوه گری می کنند ، که از انگیزه اصلی کاشت آن است.

به بوته های تازه کاشته شده به طور منظم آب بدهید ، اما بوته های جا افتاده دوره های طولانی خشکی را بسلامت از سر می گذرانند. اگر هر 2 تا 3 هفته یکبار آبیاری سنگین بشوند نشو و نمای خوبی را خواهد داشت.

کوددهی ضروری نیست ، اما در بهار می توان کود یا غذای کامل گیاهی را در زمین به کار برد.

هرس شاخه ضروری نیست ، فقط برای حفظ شکل و شمایل درخت می توان هر موقع از سال اقدام کرد.

مشکل خاصی از نظر افت و بیماری ندارد.

ازطریث کاشت بذر به راحتی تکثیر می شود ، اما نتیجه متغییر است . قلمه های نیمه خشک گرفته شده در پاییز به راحتی ریشه خواهند داد.